مرحوم بهرام دوستی که به “مشهدی باروش” معروف بود در آخرین روزهای سال ۹۷ به رحمت خدا رفت. او که یکی از مریدان و عاشقان سید و سالار شهیدان، حضرت امام حسین(ع) بود، او همیشه در مراسمات ایام محرم حاضر و آماده بود و یکی از یاران وفادار برگزاری مراسم عاشورا و تاسوعا و همچنین مراسم قیله پزی سوم امام بود.
بیشتر وقت ها او را نشسته بر روی سنگ های کنار جاده چوبر مابین خانه مرحوم حاج غلام عبادیان و مرحوم قربانعلی صفرزاده، در حالی که آستین هایش همیشه بالا بود، می شد دید. انگار که ساعتها در فکر چرخش این زمانه بود و افرادی که روزگاری ریش سفیدان و بزرگان این دیار بودند و امروزه دیگر خبری از آنها نیست. بزرگانی چون حاج رضی الدین مرادپور، حاج غلام عبادیان، حاج نایب محمدی، شمسعلی عزتی، حاج اسماعیل اسکندری، حجت الاسلام ابراهیم افتخاری، حاج اسماعیل افتخاری، حاج ابراهیم فقیرپور، مشهدی نقی نعمتی، مرحوم صحبت جعفری، و خیلی های دیگر که در همین چند سال پیش بین ما بودند و اکنون به رحمت خدا رفته اند ولی خدمات ارزنده، افکار و اعمال انساندوستانه شان همواره آنها را در ذهن و قلب مردم زنده نگه داشته است.
بحرحال زندگی در گذر است و همه ما رفتنی هستیم. کاش بتوان کاری کرد که حداقل یک نفر از ما به نیکی یاد کند.
“مشهدی باروش” هم یکی از شخصیت هایی بود که همواره دلسوز و یاری رسان در مراسمات ختم و عزا بود.
ضمن آرزوی شادی روح برای آن سفر کرده،به خانواده محترم آن مرحوم (خانواده محترم نصرتی چوبر) تسلیت و تعزیت عرض می نمائیم.
