یکی از نقیصه های بزرگ، فعال نبودن احزاب در سطح استان ها و شهرستان هاست که بتوانند اخبار و اطلاعات درستی به مرکز مخابره کنند تا بر اساس شناخت از تمام جغرافیای ایران برای تاریخ آینده کشور نسخه بنویسند و اگر روزی احزاب در کشور ما چنان قدرت گرفتند و سازمان یافته شدند، تمرکززدایی صورت گیرد.
انتخابات همواره محل مناقشه و بحث بوده است، طبیعی است در جایی که طناب کشی سیاسی وجود داشته باشد، اختلاف نظرها نمود بیشتری دارد و تا میزان خاصی از آن طبیعی و شاید بتوان گفت ضروری هم است که هیجان لازمه امری است که توده مردم درگیر آن هستند.
اما از لحظه ای که این نزاع های گروهی وارد فاز تخریبی و به زیر کشیدن رقیب برای رسیدن به آن در مقابل تلاش برای بالاتر رفتن و رسیدن به رقیب تبدیل می شود، کشور دچار هیجان های منفی می شود و مردم نیز هزینه دعواهایی را می پردازند که دخالتی در آن ندارند.
عمده دلیل بروز چنین اختلاف نظرهایی، عدم شناخت و مطالعه اکوسیستم سیاسی کشور و منطقه است و تصمیم سازان جناح ها معمولا از شرایط مناطق مختلف کشور مطلع نیستند و یا در تصمیم گیری توجهی به مختصات جغرافیایی و حوزه نفوذ تصمیمات خود ندارند و بیشتر تصمیمات بر اساس الگوی سیاسی حاکم در تهران اخذ می شود.
یکی از نقیصه های بزرگ، فعال نبودن احزاب در سطح استان ها و شهرستان هاست که بتوانند اخبار و اطلاعات درستی به مرکز مخابره کنند تا بر اساس شناخت از تمام جغرافیای ایران برای تاریخ آینده کشور نسخه بنویسند و اگر روزی احزاب در کشور ما چنان قدرت گرفتند و سازمان یافته شدند، تمرکززدایی صورت گیرد و مدیران و عواملی در همان حوزه ها بتوانند برای مناطق تصمیم گیری کنند.
در بسیاری از کشورهای توسعه یافته، انتخابات بدون نقش آفرینی احزاب قابل تصور نیست و نظام حزبی بزرگترین بازیگر صحنه انتخابات کشور است و اعضای حزب در شهرها و بخش ها و حتی روستاها در فرآیند تصمیم گیری دخالت دارند و متاسفانه در کشور ما تنها یک حزب در شهرستان های کشور دفتر دارد و سایر احزاب به همان یک دفتر مرکز استان ها اکتفا کرده اند.
درک درست از موقعیت و شرایط هر استان و شهرستان خصوصا برای تصمیمات انتخاباتی از اول قدم هاست که تا زمانی که کار تشکیلاتی منسجم در کشور صورت نگیرد، این مشکل بزرگ و بزرگ تر خواهد شد.
