چوبر نیوز ، عظیم دایمی چوبر ، دست پر مهر یاران و همسفران به همراه نشاط و زیبایی وصف ناپذیری که طبیعت آن بهشت ایران خوانده می شود در یکی از ماههای پر مهر بهاری دست به یکی کردند و خاطراتی ساختند بس زیبا و ماندگار و تمام نشدنی. دریاچه نئور و منطقه زیبای ییلاقات سوباتان لیسار تالش سرزمینی از جنس بهشت گمشده است که بار ها هم سفر کنیم حس تکرار ندارد.

اندر حکایت این سفر که تجربه کاملی از پیاده روی و طبیعت گردی بود دیدن این منطقه رویایی و لذت بردن از مواهب زیبای خدادادی بود که بنده را مجاب به نگارش این مقال کوتاه در بحث توریسم و اکوتوریسم نمود که صنعت مغفول در تالش زیبای ماست.
مزایا و چالش ها و کاستی ها و کم کاری ها و چه بسا بی مهری ها و ناشکری ها نسبت به وجود این ظرفیت مهم از جانب مسئولین مربوطه خسارات و فرصت هایی که از دست رفته است و برای ان راهکاری باید اندیشید.

امروز در آمد ناشی از صنعت توریسم هم تراز با تجارت و در بسیاری از کشورها بالاتر از همه شاخصه های تولید است.با بررسی پر درامدترین کشورها در عرصه توریسم حداقل تا ده رده ایالات متحده در رده اول قرار دارد و در همسایگی ما کشور ترکیه در رده نهم و کشور ما ایران در رده صدو چهارده جهان که قابل تامل است.
توریسم به دوبخش می توان تقسیم نمود و مورد توجه و بررسی قرار داد یکی در بخش توریسم و گردشگری و دیگری صنعت طبیعت گردی (Ecological Tourism) که این دومی در سالهای اخیر رشد فزاینده ای در جهان داشته است و عمده گردشگران اقبال و توجه خاصی به این نوع صنعت گردشگری دارند.
در بحث اماری موقعیت گردشگری نوع اول کشور ما در میان ۱۵۰ کشور عضو سازمان جهانی توریسم (WTO) در امر توریست پذیری در مقام هفتاد و پنجم قرار دارد و این جای بحث فراوانیست که ایران علی رغم این همه جاذبه های گردشگری تاریخی و فاکتورهای لازم برای جذب گردشگر و سرمایه گذاری های کلان چرا در این مقام قرار گرفته است.
در نوع دوم صنعت طبیعت گردی کشورمان از نظر جاذبه های طبیعت گردی در مقام پنجم دنیا قرار دارد، وجود تالاب های حائز اهمیت بین المللی ، پارکهای ملی و مناطق حفاظت شده و تنوع بسیار زیاد گونه های گیاهی و جانوری از پتانسیل های اکوتوریسمی بسیار بالایی برخوردار است.
خوشبختانه همیشه دولتمردان و مسئولین چه در سطح ملی و چه در سطح منطقه ای به این موضوع مهم توجه ویژه ای داشته اند و سالانه با اختصاص بودجه های کلان سعی در سرمایه گذاری و گسترش صنعت توریسم در کشور را بیش از پیش مورد اهتمام قرار داده اند.
علی رغم تمامی تلاش ها از طرف دولتمردان در سال های اخیر و اختصاص بودجه های کلان به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نتیجه ملموس و چشمگیری در این عرصه به چشم نمی خورد.
گرچه نمی توان منکر مشکلات و برخی از موانع در زیر ساخت ها و الگوهای فرهنگی و سنتی جامع را منکر شد انچه به نظر می رسد رفع برخی موانع و توجه به زیر ساخت ها در این عرصه است.
نبود استانداردهای جهانی برای هتل ها، رستو ران ها ومسافرخانه هاو…
نبود برنامه ریزی صحیح برای گردشگران داخلی و خارجی از جمله مشکلات مهم در صنعت توریسم و گردشگری است.
بررسی چالش ها و ارائه راهکار ها از طرف پژوهشگران این عرصه می تواند بسیار راهگشا و سودمند باشد.
نیم نگاهی به توسعه گردشگری در منطقه هم داشته باشیم که پتانسیل ها و ظرفیت های ویژه ای در این عرصه دارد.

استان گیلان و تالش ما فاکتورهای لازم برای توسعه این صنعت را دارد.
۱)وجود صنایع دستی و محلی و بازارهای ویژه هفتگی
۲)طبیعت بکر و وجود جنگل و سواحل زیبا و رودخانه های خروشان و ابشارهای زیبا
۳)کوهها و ییلاقات و روستا های زیبا با مردمانی خونگرم و مهمان نواز
۴)اثار و بناهای تاریخی و خانه های سنتی و..
این ظرفیت ها می تواند منطقه را به قطب اصلی و گردشگری تبدیل کند که اثار بسیار مثبتی در زندگی مردم بلحاط فرهنگی و اقتصادی دارد.
بدیهی است توجه و گسترش صنعت توریسم و اکو توریسم در بخش خارجی و داخلی می تواند اثار و نتایجی ببار اورد.
۱)اشتغال برای جوانان
۲)ایجاد در امد ارزی
۳)جذب سرمایه گذاری
۴)رونق اقتصادی در بخش کشاورزی
۵)تعامل فرهنگی
و……

این پتانسیل ها و نیز اثار و نتایج اجتماعی و اقتصادی نیازمند توجه و اهتمام ویژه را می طلبد که متاسفانه در منطقه ما بطور اخص مورد بی مهری و بی توجهی قرار گرفته است.
امید است با گشایش در روابط و تعامل با جهان و ایجاد شرایط فرهنگی و توجه به زیر ساخت ها شاهد گسترش این صنعت ارزشمند در سطح ملی و منطقه ای باشیم.