به گزارش چوبر نیوز، نزدیک به ۴۵ سال پیش مردمان بالا محله چوبر، بیشتر کوهپایه نشین بودند و اغلب به کار کشاورزی و دامداری مشغول بودند. و تک و توک دکانهایی وجود داشت که با آذوقه ایی اندک کالاهایی جزیی در اختیار مردم می گذاشت. در همین سالها مردی خوشنام و بسیار آرام و متین در بخشی از بالا محله چوبر که هنوز هیچ سکنه ایی نداشت، اقامت کرد. جایی که نه جاده ایی داشت و نه آسفالت و برق و امکاناتی ! وی به تنهایی در این محل خانه کوچکی بنا کرد و همزمان، به آبادانی و تشویق مردم به مشارکت در توسعه روستا همت گماشت. وی که در ابتدا به کار کشاورزی مشغول بود در پشت منزل خود مغازه ایی کوچک بنا نهاد و در آن بجای تجارت و داد و ستد، کار خدمت رسانی به کارگران و مردمانی که خسته از مزرعه و کار بر می گشتند پرداخت. به همت مسئولان و به لطف تلاشهای مردم سختکوش و پیگیر آن زمان چوبر، جاده اصلی در اوایل انقلاب عریض تر شده و توسعه یافت که یکی از بانیان اصلی توسعه آن در بالا محله چوبر وجود مردان نیک نامی چون “مرحوم حاج نایب محمدی” بود. به سبب اقامت وی در آن محل بعد ها افراد زیادی در اطراف خانه وی خانه ساخته و همسایه او شدند. موقعیت مکانی این محله به گونه ایی بود که تلاقی سه محله بزرگ را بهم وصل می کرد، سیدعلی محله و احدی محله از این طریق به جاده اصلی چوبر وصل می شدند. مرحوم حاج نایب خود به تنهایی این منطقه را آباد کرده بود و علاوه بر آن، کافه وی چون محلی برای دور همی پیشکسوتان و ریش سفیدان بود، خیلی زود به محله ایی پرجنب و جوش و البته خاطره انگیز تبدیل شد.
این محل بعد ها گسترش یافت و نامهای مختلفی به آن لقب دادند اما آنچه ماندگار ماند، “محله نایب آباد” بود که به لطف خدمات ارزنده این مرد مهربان و سختکوش، نام محله را از نام این نیک مرد نیک نام به عاریت گرفتند و ماندگار باشد.
“حاج نایب ” نیک نامی خوش قلب و مهمانواز بود که به مدد اخلاق و منش مردم دارش، میهمانان زیادی از دور و نزدیک داشت و از افراد زیادی در قهوه خانه چوبی خود در گرما گرم تابستان و سرمای استخوان سوز زمستان، با چای قند پهلو پذیرایی می کرد. تا جاییکه من یادمه مرحوم حاج اسحق شوکتی و حاج احد هنری (با جدول کلمات همیشگی اش) از مشتریان پای ثابت کافه حاج نایب بودند که امروزه همه آنها تبدیل به خاطراتی ماندگار و زیبا و البته فراموش نشدنی، در ذهن و روان ما شده است. مکانی که روزگاری ایستگاه موتورسواران کرایه ایی و یا محلی برای اتراق خسته دلان و معامله گران ملک و املاک، و محفلی برای درد دل و حل اختلاف مردم منطقه بود، امروز با فقدان این مرد نیک نام، روزگاری غم انگیز دارد…
چندی پیش وقتی به ناگاه شنیدم حاج نایب محمدی در این ایام مبارک و روحانی به دیار باقی شتافته اند، نا خودآگاه بغض آلود یاد آن خاطرات زیبا و روزگار گذشته و مهربانی های بی حد این مرد خوش قلب افتادم که وقتی در مسیر خانه و مدرسه، با پای پیاده از مدرسه ای در بازار چوبر به نزدیکی مغازه وی می رسیدم ، با لبخند زیبایش جلوی مغازه از من پذیرایی می کرد و با جمله زیبا برای درس و ادامه تحصیل تشویقم می کرد. او مهربانانه می گفت: “تو که هر روز در سرما و گرما این مسیر طولانی را طی می کنی، میدانم تو آدم موفقی می شوی پس خوب به درس و مشقت بچسب! که نان در همان است”…
مرحوم حاج نایب هر چند خودش سواد کمی داشت اما تمامی فرزندان وی با وجود مشقت های زیادی که از لحاظ امکانات و … داشتند، به همت خود و تربیت درست و اصولی پدر جزو تحصیلکردگان نامدار چوبر شدند. تحصیلکردگانی از جنس پزشک و معلم و استاد که بخشی از تربیت جامعه را بدست گرفته اند.
یاد این مرد نیک نام و نیک اندیش به پاس خدمات ارزنده و ماندگارش همیشه در دلها زنده و جاودان خواهد ماند. چرا که همیشه نیت خیر داشت و قلبی بخشنده.!!
یادش گرامی و روحش شاد.
Roohash shad yadash gerami
بنده نیز از بزرگی و بزرگواری این مرحوم که از نیکان روزگار بود از پدرم و بسیاری از بزرگان زیاد شنیدم،ضمن تسلیت به خانواده بزرگوار این زنده یاد خصوصا فرزندان که از همکاران عزیزم هستند و فامیلین محترم مرحوم،ارزوی بخشایش و طلب غفران در دیار ابدی از خداوند متعال را دارم.
Roohsh shad bala mhle az sfa oftad😔
پدری دلسور و مهربان بود.برادری شکیبا و بردبار بود.پدر بزرگی سخاوت مند و خوش رو بود.در عین مریض احوال بودن،عاشق فامیل ها و دور اطراف و مخصوصا نوه هایش بود.بقدری مهمان پذیر که قابل توصیف نیست.دیگر چیزی نمی توان اون را توصیف کند بجز اینکه،او مرد خدا بود!
از طرف نوه ای که همواره دوستش داشته است…
روح پدرم شاد همواره خدمت به خلق الله وتربیت صحیح فرزندان دغدغه اصلیش بود.