به گزارش چوبر نیوز، فصل بهار که از راه می رسد همه جا بهاری می شود بطوریکه بخش بزرگی از شمال بدست کشاورزان زحمتکش روستایی به رنگ سبز و مخملی در می آید. شالیزار هنوز هم بخش بزرگی از کشاورزی سواحل دریای خزر است. این روز ها دیگر کسی نیست که در خانه آرام گیرد.

اگر مسافر شمال هستید مطمئنا از دیدن مناظر کار و تلاش پیوسته این اهالی خونگرم و زحمت کش لذت می برید. مردمانی که با زحمت و مشقت فراوان سخت ترین کار را برای لقمه ایی نان حلال به جان می خرند. مردان و زنانی که تا زانو در لابلای گل و لای مرتب جابجا می شوند. عده ایی در حال «پشگل » زدنند ، عده ای در حال کرت بندی و عده ایی هم در حال حمل خزانه برای زنان شالی کار. آنها کمر همت بسته اند و در میان گل و لای تا کمر ساعتها خم شده اند تا هزاران هکتار زمین آماده نشاء را بکارند.

در گوشه ایی از این مزارع شالی برنج، جک و جونورانی هم با حرکات و موزون و آواز خاطره انگیز مخصوص خود در حال نواختن موسیقی هستند تا مبادا حوصله همراهان موقتی آنان که سخت در حال کارند سر برود.

برای شالیکاران تصور شالیزاری بدون آواز قورباغه ها بی معناست و شاید هم خوفناک و بد یمن!! آما استفاده کشاورزان از مواد شیمیایی در تقویت ریشه شالی و محصول کاشته شده ،کمی اعصاب این جانوران خاطره انگیز را خطی خطی کرده و نسلشان هم به سمت انقراض می رود، بطوریکه برخی وقتها «فالش» می زنند و بقول معروف «ابوعطا» می خوانند. جانورانی که شاید در نگاه اول مزاحم یا مضر بنظر برسند درحالیکه خود یکی از عوامل تولید برنج سالم هستند.

با این همه فصل کاشت برنج روزگاری پر از خاطرات شیرین برای کشاورزان است چه آنان که صاحب ملکند و چه آنان که کارگر این مزارع هستند، چرا که نه تنها بخش مهمی از کلای اساسی و تامین نیاز کشور را سبب می شوند بلکه مهمترین درآمد خودشان هم از لابلای همین گل و لای در می آید.

امار کوتاهی که در خصوص برنج در رسانه ها منتشر شده حکایت از آن دارد که متوسط مصرف برنج در ایران ۲ میلیون و ۹۰۰هزار تن در سال است که یک میلیون و ۶۰۰هزار تن آن در داخل تولید می‌شود و مابقی، یعنی یک میلیون و ۳۰۰ هزار تن از طریق واردات تامین می‌شود. که در گزارشات بعدی مفصل به آن خواهیم پرداخت، اما سوالی که سالهاست ذهن مرا بخود مشغول کرده اینکه ما برای هر کار کوچک و بزرگی که در این سرزمین بوده جشنواره و مراسم داریم آما در هیج کجای تقویم و سررسید رسمی ما روزی بنام « روز کشاورز» ثبت نشده تا تشویق و قوت قلبی شود برای این زحمت کشان بی ادعا.

این امر مهم توجه جدی مسئولان کشاورزی، نمایندگان و دیگر مسئولان را می طلبد تا به جهت قدردانی از تلاش و کوشش این قشر زحمتکش که هیچ کجا صدایشان در نیامده و در دنیای خود مایحتاج اولیه من و شما را بی هیچ منتی تامین می کنند، روزی بنام «روز کشاورزی» در گوشه تقویم ثبت کنند.

تا حداقل بهانه ایی شود برای من خبرنگار که سالانه در گوشه ایی از ذهن خود یادی از تلاش و زحمت این عزیزان بکنم…..

«کشاورز روزت مبارک »