چوبر نیوز – بهرام سبزی،  هر فصل از سال برای خود خواص خاصی دارند و دارای اوصافی هستند، یک فصل را با سرسبزی می شناسند، فصلی دیگر را با گرما و فصلی را سرما و برگ ریزان و…
اما اسفند ماه نیز خود یک فصل و شاید یک عمر باشد، اسفند در سراسر ایران فصل انتخابات نامیده می شود و تالش نیز از این قاعده مستثنی نیست مخصوصا که خاصیت فصل ها در این سرزمین نمود بیشتری دارد و بر همین اساس فصل انتخابات نیز در تالش تب و تاب زیادی زیادی پیدا می کند و در فصل اسفند یا همان فصل انتخابات ریزش و رویش ها را می توان به چشم مشاهده نمود.

اما هدف از این وجیزه پرداختن به اب و هواشناسی تالش نیست و غرض از مقدمه بالا پرداختن به انتخابات در این کهن سرزمین است. مردم این دیار با فرا رسیدن اسفند، دنبال تغییر و تحول و خانه تکانی در بحث نمایندگی هستند و همواره هر چهار سال یک بار در صدد تغییر آن چیزی هستند که خودشان نقش بسزایی در بوجود آمدنش داشتند.
و در گوشه ی یک خانه فرزندی با سر انگشتانش مرتب واژگانی در وصف و مدح نامزد مورد علاقه اش در شبکه های پیام رسان میپردازد و از یک فرد بتی درست میکند و در گوشه ای دیگر پدر در جلسات شبانه ، علی رغم بیماری اش پای صحبت یک کاندیدا مینشیند تا یکبار دیگر دل در گروه وعده و وعیدهایی بگذارد که دیگر خودش هم می داند امیدی به انها نیست.

هنوز برای نگارنده این سوال است که وقتی خداوند در قرآن می فرماید: “خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهد مگر آنکه خودشان بخواهند”، آیا مردم تالش در تفسیر آن دچار مشکل شده اند یا توجهی به سرنوشت خود ندارند؟؟! و چرا همواره دنبال مقصر در جای دیگری هستند ؟!
هنوز برای خیلی ها این سوال است که چطور هر دوره بعد از انتخاب نماینده و راهی کردن نماینده به مجلس در دوره بعد و یا بهتر بگوییم یک سال بعد از گذشت دوره نمایندگی، بیش از سه چهارم مردم این حوزه مخالف نماینده می شوند و در صدد تغییر آن فرد بر می آیند و تمام تلاش خود را می کنند و ابر و باد و مه و خورشید را بکار می گیرند تا فلک را سقف بشکافند و طرفی نو در اندازند؟
آیا چیزی که تغییر می کند مرد بهارستانی شده است یا من و شما هستیم که در هر دوره چهار ساله به دنبال وعده های جدیدی هستیم که تا امروز هیچ کدام از آنها محقق نشده است و قرار هم نیست که بشود، آیا باید هر دور به فکر فرهنگ سازی باشیم و در حد همان فکر باقی بماند و فردی با وعده های دروغین رأی مردم را از آن خود کند و سپس به فکر توجیهات غیرموجه ای برای ناکامی در برآورد کردن آن اقوال بکند؟

براستی کدام معیارها را برای انتخاب در نظر می گیریم و با چه هدفی به نماینده رأی می دهیم که پس از گذشت اندکی زمان، متوجه می شویم آن فرد کارایی ندارد و نتوانسته هدف ما را بر آورده کند؟ یا به کدام وعده به کاندیدایی رأی داده ایم و تلاش کرده ایم تا او را بر کرسی سبز بهارستان بنشانیم که آن وعده های رنگین و شاید هم دروغین عملی نشده اند؟
آری، وقتی معیارهای انتخابمان اشتباه باشد و بعضا معیارهای مقطعی و بدون آینده نگری در میان باشد و وقتی وعده های دروغین و خارج از حیطه نمایندگی یک کاندید را باور می کنیم و خودمان نیز آنها را داد می زنیم تا دیگران باور کنند و فریب بخورند، خیلی زود به این نتیجه می رسیم که آن فرد توانایی بر آورد کردن آنها را ندارد.

در این میان نیز عده ای نمایندگی را با بنگاه اقتصادی اشتباه گرفته اند و آن را مسیری برای رسیدن به آمال و آرزوهای اقتصادی خود در نظر گرفته اند و چه زشت است این واقعیت جامعه که عده ای هر چند قلیل نیز آینده فرزند خود را به ازای وعده ای یا پولی معامله می کنند و باید به آنها گفت اگر روزی فرزندت بزرگ شد و از تو باز خواست کرد که تو آینده من را به اندک مبلغی معامله کردی، چه جوابی برای وی خواهد داشت ؟

آری،این دور باطل که هر دوره یک نماینده بدون در نظر گرفتن معیارهایی مناسب و بر اساس مذهب، قوم، قبیله و … انتخاب می کنیم همچنان ادامه دارد و ما چون دوست نداریم سرنوشتمان تغییر کند، این دور باطل را ادامه می دهیم و انتخاب اشتباهمان باعث می شود که هر دوره بیشتر از سه چهارم مردم به دنبال تغییر وضعیت موجود باشند.

نمی دانم این درد را چه ویروس مقاومی به جامعه گسیل کرده است که سالهاست درمان نمی شود و هر سال هم که از آن می گذریم به جای قوی تر شدن پادتن ها، ویروس ها تغییر شکل می دهند و مقاوم تر می شوند و دور باطلی را گرفتار شده ایم و همچنان دور می زنیم. و حرف های قشنگ در خصوص تغییر فرهنگ انتخاب و انتخابات در همان جملات شیک یاقی می مانند و همواره عمل مان با انچه انجام میدهیم تفاوت فراوان دارد و به مانند ان فوتبالیست مشهور(رونالدینیو ) که به جهتی نگاه میکرد و در جهت مخالف پاس میداد یا به قول بزرگی که میگفت : در شهر ما یک آمپول زن بود، گاهی قاطی می‌‌کرد. سمت راست را پنبه می‌مالید، آمپول را سمت چپ می‌‌زد.