در چوبر هم همانند اکثرشهرهای استان گیلان شغل بیشتر مردم شالی کاری می باشد.
تقریبا از اواسط اردیبهشت ماه شالی کاران زمین های خود را برای کاشت شخم زنی می کنند ، تازه این اول راهه.
چرا که بعضی از زمین ها به علت سفت بودن دوبار شخم زنی می شوند که دارای سختی و مشقت فراوانی است
بعد از اتمام شخم زنی باید زمین زراعی رو آبیاری کنن تا خاک شل تر بشه و بتونن کاشت کنن برای این ابیاری برخی افراد کنار زمین چاه آبی احداث کردن و با پمب های موتوری ابیاری میکنند
برخی هم از جوی آبهایی که در کنار زمین هست استفاده میکنند خلاصه هر کس به طریقی زمین را آبیاری میکند.
کاشت تموم شد موقع داشت که باید به آب و کود …. محصول باید رسید. مشکل اصلی آبیاری می باشد که بعد از کاشت محصول باید انجام شود.
چون به فصل تابستون می افته مشکل آب زیاد میشه و باید نوبتی از آب استفاده بشه و این نوبتی بودن آب مشکلات خودشو داره که باعث میشه اون شالی کارانی که نوبت آبدهی شون به شب می افته تا صبح سر زمین بدون خواب بمونن.
تقریبا این روند کاریشون تا شهریور ماه ادامه داره تا وقتی که محصولات رشد لازم و انجام دادن و موقع برداشت محصول شده ، زیر گرمای تابستون عرق ریزان ولی با شوق برداشت محصول.
برداشت انجام شد نوبت رسید به درو کردن حالا بیا بدو دنبال این خرمنکوب اون خرمنکوب،چون تو این ماه خرمنکوب داران وقتشون پره نمی تونن به همه مزرعه داران برسن.
اونایی که تو شهرای بزرگ نشستن نمی دونم چقدر با مراحل کاشت ، داشت و برداشت برنج آشنایند، برنجی که با رنج و مشقت زیاد شالیکاران عزیز به دست می آید…
