به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، عمو رجب چوبری، هموطن ۷۵ ساله اهل چوبر تالش که به دلیل یک عمر درختکاری و کمک به بقای جنگل‌های منطقه “پدر جنگل” لقب گرفته است، سالانه بطور متوسط ۳ هزار اصله نهال غرس کرده و بر اساس مشاهدات میدانی تخمین زده می‌شود که دستکم ۱۵۰ هزار قطعه از درخت‌های ارتفاعات چوبر به لطف مهرورزی او به جنگل و درختان در طبیعت ریشه گرفته و نمو کرده اند.

اگرچه این رقم با آمار میلیونی تولید و کاشت نهال توسط سازمان‌ها و نهاد‌های عمدتا دولتی یا عمومی فاصله دارد و حتی نسبت به گستره باشکوه جنگل‌های تالش نیز، چندان وسیع به نظر نمی‌رسد، اما نکته مهم در این موضوع، بقای کاملا آشکار و غرور انگیز درختانی است که با همت و تلاش عمور رجب پای گرفته و با ممارست پدرانه او رشد کرده و تنومند شده اند.

طبق آمار، از زمان آغاز اجرای طرح کاشت یک میلیارد درخت ۱۱۶ میلیون نهال توسط بخش دولتی و ۱۲۱ میلیون نهال توسط بخش خصوصی تولید شده که تاکنون ۳۵ میلیون نهال کاشته شده است.
با وجود این، به گفته عباس نوبخت، رئیس سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری، تولید نهال ۲۰ درصد حجم کار است و ۱۰ درصد کاشت و ۷۰ درصد از روند ایجاد سرسبزی، نگهداری نهال‌ها و مراقبت از آنهاست و ضرورت دارد از تک تک نهال‌هایی که تولید و کاشته می‌شوند، مراقبت شود تا به درخت تبدیل شوند و در غیر اینصورت، طرح به توفیق نرسیده و چیزی جز ضرر و زیان گسترده در پی نخواهد داشت.

از آنجایی که عمو رجب، مراقبت و تیمار درختان را مهمتر از کاشت آنها می‌داند، خوشبختانه تقریبا همه درختانی که در ۶۵ سال گذشته کاشته است اکنون زنده اند و از همین رو، در طبیعت سرسبز پا گرفته به دست او، می‌توان از درختانی تنومند به قدمت نیم قرن تا نهال‌های جوان یکی دو ساله را مشاهده کرد.

روش عمو رجب در گستراندن سرسبزی و جنگل دقیقا همان رویکرد نتیجه بخشی است که به عقیده کارشناسان و مدیران منابع طبیعی، تضمین کننده موفقیت طرح کاشت یک میلیارد درخت در ایران است؛ یعنی ایمان قلبی و پایدار به عنایت خداوند، ممارست در مهرورزی به طبیعت و مواهب الهی و پیوستگی و استقامت در مسیر قدردانی و حفاظت از مخلوقات خداوند.

عمو رجب با تکیه بر چنین باوری تبدیل به تکیه گاه مطمئن نهال‌های نوپا شده و هنوز هم در سن ۷۵ سالگی، هر روز خود را با درختان سپری می‌کند و هرس و تیمار آنها را خدمت به آفریده‌های ارزشمند خداوند و عبادتی خالصانه می‌داند.

تردیدی نیست با معرفی هرچه بیشتر عمو رجب‌ها و سایر حافظان جنگل، علاوه بر قدردانی از زحمات بی توقع آنها، گامی در گسترش فرهنگ درختکاری و درختداری برداشته می‌شود.